اگر کلاهی بر سر دارید لطفا آن را به نشانه احترام به جباری از سرتان بردارید. باور کنید این مطلب اصلا در جهت حمایت کورکورانه از او یا دهن کجی به منتقدین جباری نیست.

نگاه مختصری داشته باشیم به مطالب تکراری گذشته که همه دوستان بهتر  می دانند . این چند خط را بخوانید تا در ادامه با ذهنیت بهتری پی گیر داستان باشید.

از همان روزهایی شروع کنیم که مجتبی در ابومسلم کم کم خودش را به عنوان یک بازیکن آینده دار معرفی می کرد ،در دل همه ء ما قند آب می شد که ” ایول عجب بازیکن به درد بخوریه ، سربازیش که تموم بشه می یاد اس اس .”

چرا ؟!

“خوب ، چون بازیکن جوانان و امیدهای خودمون بوده دیگه” 
اما در همان ابومسلم جباری اولین مصدومیتش را دشت می کند تا کمی از” اذهان زنده پسند” ما فاصله بگیرد!

مجتبی از همان جوانی نشان می دهد که بازیکن با وجدانیست و نسبت به پیراهن تیمی که در آن بازی می کند تعصب خاصی دارد . 
اما چرا جباری با پایان یافتن دوران سربازی اش بلافاصله به استقلال نمی آید؟

دوستی می گفت :” خوب به خاطر اینکه نسبت به ابومسلم احساس دین می کرده و چون تعداد زیادی از بازیها رو به خاطر مصدومیت از دست داده تصمیم می گیره یه فصل دیگه هم مشهد بمونه !”

در ادامه قصه اتفاقاتی می افتد که او را تا “مرز” که چه عرض کنم ، تا اعماق وجودیه یک بازیکن بی تعصب و پول پرست فرو می برد.

ادامه قصه را هم که حفظ هستید .. یک دلال نزدیک به باشگاه پرسپولیس و حسن انصاری فرد شبانه روز از زن و بچه و خانواده اش می زند تا جباری را به پرسپولیس بیاورد .. کار به جایی رسیده که دلال زحمتکش شبها داخل ماشینش نزدیک خانه جباری اسکان می یابد تا صبح کله سحر شروع کند به زدن مخ ستاره آبی ها! سهم این دلالی اگر به نتیجه برسد ۲۰ میلیونی می شود!

در این میان جباری هم کم بهانه ای ندارد که پیراهن آبی را با قرمز طاق بزند ، دلایلش هم همان هایی هستند که نامجومطلق و عابدزاده و شاهرخ بیانی با آن از استقلال به اردوگاه حریف رفتند .

بهانه مشخص هم این است . قبل از این واقعه همان سال اول ورودش به عنوان یک بازیکن “امید” برای مدیران و مربیان محسوب می شود نه یک ستاره تاثیرگذار تا پولی از استقلال ِ آن فصل بگیرد که چیزی جز بی احترامی و کوچیک کردنش محسوب نشود.

عجیب نیست موضوع به این مهمی هیچ وقت پرداخته نمی شود ولی حضور نداشتن جباری در اردوهای بدنسازی یا صحبت با پرسپولیسیها همیشه در جهت تخریبش تیتر اول “اذهان همیشه زنده” ما بوده است .

جباری فصلی که قلعه نویی استقلالش راقهرمان کرد به گفته اکثر کارشناسان طراح اصلی فاز تهاجمی تیم بود که با انواع و اقسام پاسهای تو در و بریده ، بلند و کوتاه ،مهاجمان آن روزهای استقلال را صاحب موقعیت های ” باقلوا گونه ای” می کرد تا همه از دیدن بازی های پر گل تیمشان لذت زیادی ببرند .داخل پرانتز باید گفت سهم جباری از استقلال آن فصل یک پنجم قرارداد بعضی از بازیکنهای سکو نشینش هم نبود.

جالب است که همان سالها یکی مثل امید روانخواه که بازیکن امید محسوب می شده با یک رقم بالا از فجرسپاسی به تیم می آید تا ثابت شود بحث ” امید ” بودن جباری بهانه ای بیش نبوده .

( دیگر این حرف های تکراری را ادامه نمی دهم و به مصدومیت های جباری پیش از شروع فصل اشاره نمی کنم . فقط این را بگویم همیشه این مصدومیت ها طور دیگری تفسیر می شد و تنها چیزی که رعایت انصاف در موردش نمی شد ، خود جباری بود که بیشتر از همه زجر می کشید . خیلی ها می گفتند داره پول می گیره و بازی نمی کنه ولی کسی نمی گفت که ۵ ، ۶ تا عمل جراحی روی زانوهای دردکشیدش چه طعمی می تونه داشته باشه ! )

رسیدیم به قسمت اصلی ماجرا ؛

استقلال ِ معروف شده به کهکشانی ، فصل ۹۰ را “آبی” شروع کرد و در میانه های راه با جدایی کاپیتان محبوبش ” خاکستری” شد .اینک بازی مرگ و زندگی فرا رسیده ؛ شکست از الاتفاق می تواند همه چیزرا” سیاه ” کند . 
سیاهه ، سیاه!

ده سابق کایزرسلاترن ، که چند بازی، خوب جور جباری را به دوش کشیده خودش مصدوم می شود تا برای دیدار با تیم عربستانی عملا مربی تیم هیچ هافبک تهاجمی یا حتی شبه تهاجمی نداشته باشد.

رسانه ها هم به جای امید دادن در این شرایط ، قضیه دوپینگ وقحطی بازیکن را توی سرمان می زنند تا امید هایمان برای این بازی به کف برسد

اما ، جباری که خطر مصدومیت مجدد مینیسک بدجور تهدیدش می کند ، همه را غافلگیر می کند!! شماره ۸ اعلام می کند برای بازی با الاتفاق تحت هر شرایطی بازی می کند . 
فقط یک لحظه درنگ کنید ! چه چیزی به ذهن شما می رسد؟ 
( خیلی خودمونی بگم. من اولین چیزی که به ذهنم می رسه جام جهانی برزیله ؛ اینکه با یه مصدومیت دیگه باید همیشه خواب و حسرت بازی در جام جهانی رو با هم پیوند بدی تا کمتر، از این همه بدبیاری عذاب بکشی! )

بعد عمری یه مربی کاربلد شده همه کاره تیم ملی و کم هم به بازی جباری علاقه نداره و بیشتر از اون مفید بودن جباری برای تیم ملی بوده که امیدواری ها رو برای صعود به جام جهانی در کنار سایر ستاره ها مثل علی کریمی ، نکونام و آندو بیشتر کرده. ) 
بگذریم …

می توانستیم در این مقاله اشارات دیگری داشته باشیم به گلزنی های اخیراین بازیکن به تیم قرمزپوش یا پاس های گلی که قبلا در دربی ها می داد ، می توانستیم از حرف های به حقش بگوییم در دوره زمانه ای که حرف زدن از نوع حقش کمیاب شده و چیزی که زیاد است حرف مفت !

اما تمام این ها را می گذاریم کنار تا باز هم در آینده از بازی زیدان آسیا لذت بیشتری ببریم . برای نویسنده این مطلب بیشترین مساله ای که مهم است “جنگیدن” جباری با مصدومیت ها و بی مهری ها است.

مصدومیت هایی که خیلی از بزرگان فوتبال را در دوران اوج کنار گذاشت تا از آنها فقط خاطراتی خوش بماند.

بی مهری هایی که برای خیلی از بزرگان فوتبال بوجود آمد و طیف گسترده ای از آنها رفتن به اردوگاه رقیب را جواب آن بی مهری ها می دانستند.

اما جباری ماند تا با همه چیز بجنگد . قطعا روزی فرا می رسد که مجتبی ، دیگر منجی نیست و شماره هشتش را به نفر دیگری داده ، همان طورکه امیر قلعه نویی شماره ۸ را تحویل او داد. اما خیالم راحت است “خاطره بازی ” با او جای خالی نوازش استوک هایش روی چمن سبز را برایم همواره سبز نگاه می دارد.

احتمالا جباری فصل را بخاطر بازی با الاتفاق از دست خواهد داد !… و خیلی چیزهای دیگر که هر بازیکنی آرزویش را دارد .

اما او به هواداران استقلال درس های زیادی آموخت . اینکه غیرت در مصاحبه و تکل های بلند معنا نمی شود ، غیرت را می توان در مستطیل سبز به نمایش گذاشت ، می توان گاهی به جای غیرت گفت ؛ مجتبی جباری …

نظرات شما عزیزان:

kimiya

ساعت19:29---12 اسفند 1390

[وب سایت] - [ایمیل]

eyval khosham omad manam esteghlaliam
khoshhal misham be manam besari

آبی

ساعت8:26---6 اسفند 1390

[وب سایت]

سلام عزیزم به ما سر نمیزنی !!!!!!!

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: